Anı "Dün - Bugün"

Bugün akbilimi doldurmak için büfeye gittiğimde Penguen'in ve Leman'ın yenisinin geldiğini gördüm. Ama Uykusuz daha gelmemişti. Haftalık Uykusuz alıyorum ama arada diğerlerini de alıyorum. Neyse Penguen ve Leman'ı aldım. Yağmur yağdığından hemen çantama koyup hızlı hızlı tramvaya gittim. Tramvaya bindim ve birkaç durak sonra çok önemli bir şeyi hatırladım. İki hafta önce Leman'ın de-doku yarışmasına katılmıştım. Ve bu hafta kazananların açıklanması gerekiyordu. Kazanacağıma inanmadığım için sakince dergiyi açıp okumaya başladım. Birkaç isimden sonra orda yazan neydi? Benim ismim miydi o? Evet evet, benim adımdı. Heyecanlandım, bak gördün mü hediye kazandım bak, bak diye birine seslenmek istedim ama etrafta tanıdık kimse yoktu. Ve yayılan ağzımı yavaşça topladım.

Yurda varır varmaz topladığım ağzımı geri yaydım. Arkadaşlarımla paylaştım sevincimi çünkü. Bir de abimi aradım. Sevinçler paylaştıkça çoğalırmış ya. Benim sevincim çoğaldı ama abiminkini bilemem. Birden çocukluğuna döndü çok depreşti.
...

Yıl bilmem kaç. Günlerden bir gün annemden para kopardığımız gibi bakkala gittik. Çitos aldık şu taso çıkanlardan. Bir abime bir bana. Ben tam cipsimi açıcam abim cipsleri değişelim mi dedi, değiştik. Merak ettim niye değiştiğimizi ama sormadım. Bi cingözlülük peşinde olduğunu bilmiyordum. Bilsem bile ben hep saftım, abime kıyamazdım. Neyse açtık cipslerimizi benimkinin içinden taso çıktı.

-Aa abi bak bende taso çıktı :)

( Abim içinden, ya onun cipsini ben aldım asıl bana çıkmalıydı şurda bir yerdedir diye düşünüp cipsini karıştırmaya devam ediyor ve bir türlü bulamıyor.)

-Abi sana çıktı mı? Abii abii...



Bu abimin yaşadığı küçük bir travmaydı. Artık klasikleşen cips alıp taso çıkma faslında sevinen taraf hep bendim. Oysa ki büyük bir umutla, heyecanla cips alan taraf hep abimdi. Ve aradan yıllar geçti değişen pek bir şey olmadı. Ben sevincimi hemen yine abimle paylaştım. Abim yine depreşti :)